Hoe het allemaal is begonnen

Door: Ria Swart-Hogeslag

Begin jaren negentig zag Frits op een jacht in Friesland voor het eerst een Ches. Frits was ondersteboven van het werk dat deze hond liet zien. Hij zal mij het ongetwijfeld verteld hebben, maar herinneren deed ik het mij niet meer. Tot het moment dat Frits begon te praten over een hond erbij. Ik vond dat niets want we hadden Jacky, onze Jack Russel, al. Het was een grote Jack Russel waarvan de moeder, met in Ierland gekochte jachtpaarden, naar Nederland was gekomen. Hij leek in zijn gedrag weinig op de Jack Russels die ik heden ten dage tegenkom. Jacky was een heer van stand volgens mijn moeder, een uitstekende ongediertebestrijder, ging mee op jacht en deed daar alles wat van hem verwacht mocht worden, zelfs het apporteren van een fazant of konijn. De gaatjes in de rug van het konijn namen we op de koop toe.

Zoals ik van Frits gewend ben werd er een tijdlang niet meer gesproken over zijn wens een Ches als huisgenoot binnen te halen. Tot op een gegeven moment de telefoon ging en er werd gevraagd wanneer Frits de pup kwam halen. Als u een beetje mijn karakter kent kunt u nagaan dat ons huis op dat moment te klein was. Maar het bleek dat Frits alles al geregeld had want de pup zou de eerste acht maanden van zijn leven bij Rokus van Stuyvenberg doorbrengen. Rokus en Jannie van Stuyvenberg zouden Sam, want zo zou de kleine genoemd worden, de beginselen van een goede jachthond bijbrengen. Dat is hen zeker gelukt hoewel Sam later af en toe spaniel-trekjes had. Niet zo verwonderlijk want de Van Stuyvenbergs fokten en trainden spaniels.

Na deze acht maanden kwam Sam bij ons in huis en na, het niet al te enthousiaste welkom mijnerzijds, veroverde Sam toch snel een warm plekje in mijn hart. Hij ontwikkelde zich tot een goed werkende, mooie Ches en behaalde zijn KNJV-diploma's. Ging mee naar kantoor, restaurants, winkelen en op de lange buitenritten met mijn paard. Gewoon teveel om op te noemen.

Ja…….. en toen kwam het! Iemand zei; wat hebben jullie een mooie Ches, daar moet je mee naar een show gaan. Na de nodige bedenkingen schreven we Sam in voor een show en dat was “de Winner” in Amsterdam. Sam was helaas helemaal uit vacht. We hoopten dat hij er beter uit zou zien als we hem zouden wassen. Dom, dom, dom, een beginnersfoutje! Gevolg, we haalden “slechts” de kwalificatie “zeer goed”.

Bij die ene “zeer goed” is het gebleven. Sam haalde toen hij weer in vacht zat achter elkaar “uitmuntend” en was binnen de kortste keren Nederlands Kampioen. Het jaar erop werd hij Winner en ook nog eens Best of Breed. Hij haalde ook meerdere plaatsingen in de rasgroep en dat is voor een Ches niet alledaags.

Op een zeker moment kwamen er ook dekaanvragen voor Sam binnen. Afspraak was wel dat wij geen pup erbij zouden nemen. Dat ging bij het eerste nest goed. Bij het tweede nest waar we gingen kijken bleek er een reutje over te zijn. Dit kleine reutje zou, als er geen ander thuis werd gevonden, voor een aantal jaren naar een warm eiland verhuizen. Een Ches in de tropen leek ons geen goed idee en tijdens ons nestbezoek kwam steeds meer het idee naar voren dat we dan toch maar voor een pup gingen in plaats van het dekgeld. Ja hoor, en daar gingen we, helemaal onvoorbereid, met een Chessenpup in een kartonnen doos naar huis.

Dit werd het begin van Sam en Moos, maar niet het einde van het verhaal want beiden hebben voor de nodige nazaten en verhalen gezorgd. Sam is ook de naamgever van onze kennel Old Sam's. In ieder geval is één ding zeker, ook ik heb mijn hart verloren aan de Chessen. Soort zoekt soort!